พระมหาชนกเมื่อจะทรงทำให้นางมณีเมขลาจำนนต่อถ้อยคำ จึงตรัสว่า
" ดูก่อนแม่เทพธิดา ผู้ที่รู้ว่า การงานที่ทำไม่ลุล่วงไปได้
ไม่คิดป้องกันอันตรายไว้ก่อน ก็ชื่อว่าไม่รักษาชีวิตของตน
ถ้าเขาเลิกละความเพียรนั้นเสีย ก็จะได้รับผลของ
ความเกียจคร้านเป็นแน่
ดูก่อนเทพธิดา บุคคลเมื่อได้เห็นผลตามที่ประสงค์แล้ว
ควรเร่งประกอบการงาน แม้การงานนั้นจะสำเร็จหรือไม่ก็ตามที
ดูก่อนแม่เทพธิดา ท่านได้เห็นผลของความพยายาม
ประจักษ์แก่ตาท่านแล้วไม่ใช่หรือว่า
คนที่มากับเรือได้จมหายตายไปในมหาสมุทรหมด
เหลือเราเพียงคนเดียวเท่านั้น ที่พยายามว่ายอยู่
จึงรอดตายได้เห็นหน้าแม่เทพธิดาอยู่ในบัดนี้
ดูก่อนแม่เทพธิดา เราจักต้องพยายาทำความ
เพียรอย่างที่ลูกผู้ชายควรทำไปจนสุดกำลัง เพื่อ
ข้ามให้ถึง ฝั่งจนได้ "
นางมณีเมขลาได้ฟังสุนทรกถาของพระมหาชนก ก็เกิดความเลื่อมใส กล่าวสรรเสริญว่า
" ท้องมหาสมุทรทั้งลึกทั้งกว้างใหญ่ไพศาล แต่
ท่านก็พยายามจะว่ายข้ามไปให้ถึงฝั่ง สมเป็นลูกผู้ชาย
ขอให้ท่านจงไปถึงสถานที่สมความปรารถนาเถิด "
ครั้นแล้วนางมณีเมขลาก็ตรงลงช้อนอุ้มพระมหาชนกประคองแนบไว้กับทรวงอก พาเหาะไปในอากาศ พระมหาชนกเมื่อถูกกายอันเป็นทิพย์สัมผัสเช่นนั้น ก็บรรทมหลับไ ป นางมณีเมขลาพาไปยังกรุงมิถิลา วางไว้บนแผ่นหินในสวนมะม่วง ฝากให้เทพยดาที่รักษาสวนคุ้มกันพระมหาชนกด้วยดี แล้วนางก็กลับไป
ย้อนกล่าวถึงพระเจ้าโปลชนกกษัตริย์แห่งมิถิลา พระองค์เสด็จสวรรคตมาได้ ๗ วันแล้ว พระองค์ไม่มีราชโอรสจะสืบราชสมบัติ ทรงมีแต่ราชธิดาพระนามว่า " เจ้าหญิงสีวลี " เจ้าหญิงมีความเฉลียวฉลาดเฉียบแหลมมากศชาติชาดก (พระเจ้าสิบชาติ)
ขณะที่พระเจ้าโปลชนกประชวรหนักใกล้จะเสด็จสวรรคต อำมาตย์ผู้ใหญ่ได้ทูลถามว่า " ขอเดชะ ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท พระราชโอรสที่จะสืบสมบัติต่อจากพระองค์ไม่มี เมื่อใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาทเสด็จสวรรคตแล้ว ข้าพระพุทธเจ้าจะถวายราชสมบัติแก่ใคร พระพุทธเจ้าข้า ? "
พระเจ้าโปลชนกมีพระดำรัสว่า " ท่านทั้งหลายจงมอบราชสมบัติแก่ผู้ที่มีความสามารถดังต่อไปนี้ คือ
- สามารถทำให้เจ้าหญิงสีวลีธิดาของเรายินดีได้
- สามารถรู้หัวนอนบัลลังก์สี่เหลี่ยม
- สามารถยกธนูหนักประมาณ ๑,๐๐๐ แรงคนขึ้นได้
- สามารถนำขุมทรัพย์ใหญ่ ๑๓ แห่งออกมาได้
หากมีผู้สามารถดังกล่าวแล้ว ขอให้ท่านมอบราชสมบัติให้แก่เขาเถิด"
อำมาตย์กราบทูลว่า " ขอเดชะ ขอใต้ฝ่าพระบาทตรัสบอกปัญหาขุมทรัพย์ ๑๓ แห่ง แก่ข้าพระพุทธเจ้าเถิด "
.........................................
จาก....หนังสือทศชาติชาดก (พระเจ้าสิบชาติ)
โดย....แปลก สนธิรักษ์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น