พระนางสีวลีอักครมเหสี เมื่อเห็นพระราชสามีไม่เสด็จกลับแน่ พระนางจึงคิดอุบายได้อย่างหนึ่ง ตรัสเรียกเสนาคุตมาเฝ้า แล้วตรัสว่า "เสนาคุต ท่านจงรีบไป เอาไฟเผาเรือนเก่า ๆ ศาลาเก่า ๆ ขนหญ้า ใบไม้ กิ่งไม้แห้งมาสุมให้ลุกโพลง ให้มีควันโขมงขึ้น รีบไปเร็ว"
เสนาคุตรับพระเสาวนีย์แล้วก็รีบไปทำตามรับสัง พระนางสีวลีเมื่อเห็นแสงไฟลุกโพลงข้างหน้า จึงเข้าไปหมอบที่พระบาทพระสวามีแล้วกราบทูลว่า "ข้าแต่พระทูลกระหม่อมแก้ว เกิดไฟไหม้ขึ้นข้างหน้าโน้นแล้ว พระคลังมหาสมบัติถูกไฟเผาจนหมดสิ้นแล้ว ขอเชิญเสด็จกลับไปดับไฟเถิดเพคะ"
พระราชามหาชนกตรัสว่า "ดูก่อนเทวี เราหมดกังวลแล้ว เราเป็นผู้ไม่มีสมบัติที่จะทำให้เกิดกังวลมาก่อนแล้ว พระคลังมหาสมบัติถูกเพลิงเผา แต่ยังมีสมบัติอันแท้จริงของเราอย่างหนึ่ง มิได้ถูกเพลิงผลาญไปด้วย" (อันนี้ท่านคงหมายถึงบรรพชาสมบัติ) ตรัสแล้วก็ทรงดำเนินต่อไป บรรดาพระสนมนารีทั้ง ๗๐๐ นางกับมหาชนอีกมากมายก็ตามเสด็จไปด้วย
พระนางสีวลีทรงคิดอุบายได้อีกอย่างหนึ่ง ตรัสเรียกราชบุรุษมารับสั่งว่า "พวกท่านจงไปทำเหมือนกะว่า มีโจรปล้นชาวบ้าน ปล้นเมือง ส่งเสียงให้อีกทึกสนั่นหวั่นไหว"
ราชบุรุษรับพระเสาวนีย์แล้ว ก็พากันไปทำตามรับสั่ง
พระนางสีวลีถวายบังคมกราบทูลว่า "ข้าแต่พระทูลกระหม่อมแก้ว พวกโจรปล้นบ้านเมืองแล้ว ขอเชิญกลับไปปราบเถิดเพคะ"
พระราชามหาชนกทรงดำริว่า "ตั้งแต่เราครองราชย์มา ไม่เคยมีโจรปล้นบ้านเมืองเลย น่าะเป็นอุบายของพระนางสีวลีเป็นแน่แล้ว" ตรัสว่า
"ดูก่อนพระเทวี เราหมดกังวลแล้ว เรามีความ
สบายจริง ๆ โจรปล้น แต่เอาอะไรไปไม่ได้ ถึงเอาไปได้
แต่ก็เอาไปเฉพาะสมบัติภายนอก แต่สมบัติภายในของ
เรานั้น โจรเอาอะไรไปไม่ได้ เรามีความสุขจริง ๆ เราดื่มด่ำ
อยู่ในรสของปีติ"
ตรัสแล้วก็ทรงดำเนินเรื่อยไป เหล่าผู้ที่ติดตามก็พากันติดตามอย่างไม่ลดละ "ข้าแต่พระทูลกระหม่อม มหาชนไม่เป็นอันทำมาหากิน พากันติดตามมาหวังจะให้พระองค์เสด็จกลับ เพื่อเป็นมิ่งขวัญของนครมิถิลา นครมิถิลาจะว่างกษัตริย์ปกครองมิได้ หากพระองค์จะทรงงผนวชแล้ว ขอได้ทรงโปรดอภิเษกราชโอรสให้ครองราชสมบัติก่อน แล้วจึงผนวชเถิดเพคะ"
พระราชามหาชนกตรัสว่า "ดูก่อนพระเทวี เราได้สละราชสมบัติแล้ว ขอให้ประชาชนชาวเมืองยกทีฆาวุราชกุมารขึ้นเป็นกษัตริย์ครองราชสมบัติแทนเราเถิด"
พระนางสีวลีบรมราชเทวีกราบทูลว่า "ก็เมื่อพระทูลกระหม่อมทรงผนวชเสียก่อนฉะนี้ หม่อมฉันและประชาชนจะปฏิบัติอย่างไร"
........................................
จาก....หนังสือทศชาติชาดก (พระเจ้าสิบชาติ)
โดย....แปลก สนธิรักษ์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น